اقامت در قدیمی‌ترین هتل جهان؛ روایت‌هایی از گذشته در دل هتلی کهنسال

هتل نیشیاما اونسن کیونکان، قدیمی‌ترین هتل جهان است که در ژاپن قرار گرفته و همچنان بعد از ۱۳۰۰ سال آماده پذیرایی از مهمانان است.

هتل نیشیاما اونسن کیونکان (Nishiyama Onsen Keiunkan)، در منطقه مسکونی مینوبو (Minobu) و در دل کوه‌های استان یاماناشی (Yamanashi) ژاپن ساخته شده است. کف اتاق‌های این هتل، با تاتامی (نوعی کف‌پوش سنتی ژاپنی) پوشانده شده است؛ همچنین کارکنان هتل کیمونو، لباس سنتی ژاپن را به تن دارند و نشانه‌های روی تابلوهای این هتل، کاملا دست‌نویس هستند. اتاق‌ها و دیگر فضاهای این هتل به‌شکلی طراحی شده که مهمانان احساس کنند زمان اطراف آن‌ها متوقف شده است.

درمورد زمان ساخت هتل نیشیاما اونسن کیونکان، افسانه‌های معروفی وجود دارد؛ طبق این روایت‌ها، در سال ۷۰۵ میلادی،‌ پسر بزرگ فوجیوارا نو کاماتاری (Fujiwara no Kamatari)، یکی از سیاستمداران و قدرتمندترین اشراف‌زادگان آن دوره، در حال گردش اطراف پایتخت ژاپن بود که چشمه‌های آب گرم منطقه مینوبو را کشف کرد. مدتی بعد در این محل، ۱ هتل ریوکان (ryokan)، هتل سنتی آب گرم ژاپنی، ساخته شد. ریوکان‌ها، هتل‌هایی هستند که معمولا در نزدیکی جاذبه‌های گردشگری و به‌ویژه اطراف چشمه‌های آب گرم ساخته می‌شوند. این اقامتگاه‌ها از حمام‌های سنتی ژاپنی برخوردارند و اغلب، فضایی آرامش‌بخش دارند.

جهت اقامت در کشور ژاپن، به صفحه رزور هتل مراجعه فرمایید.

هتل نیشیاما، بیش از هزار سال است که میزبان مهمانان مختلفی بوده؛ ازقبیل رهبران معروفی مانند خاندان توکوگاوا (Tokugawas)، خانواده شوگون (shogun)، خانواده‌ای سلطنتی و نظامی که ۴۰۰ سال بر ژاپن حکمرانی کردند و قدرتی بیشتر از امپراتورهای دوره‌های مختلف داشتند و حتی امپراتور فعلی ژاپن؛ ناروهیتو (Naruhito). این مهمانان برای حمام کردن در چشمه‌های آب گرم و تماشای مناظر روستایی، در این هتل اقامت داشتند.

هتل نیشیاما اونسن کیونکان، میان مردم ژاپن شهرتی دیرینه دارد؛ اما در سال ۲۰۱۱، محبوبیت آن به‌شکل چشمگیری افزایش پیدا کرد؛ زیرا در این سال، در کتاب رکوردهای جهانی گینس، نام آن به عنوان قدیمی‌ترین هتل جهان ثبت شد.

بسیاری از گردشگران در سراسر جهان، بعد از ثبت اسم هتل نیشیاما در کتاب گینس، این هتل را برای اقامت انتخاب کردند. حالا این ریوکان هم‌زمان که گردشگران بیشتری جذب می‌کند، در تلاش است سنت‌های هزار و ۳۰۰ ساله خود را هم حفظ کند.

آشنایی با تاریخچه و فضای زیبای قدیمی‌ترین هتل جهان:

• مسیر رسیدن به روستای مینوبو
• کفش‌ها و نگرانی‌هایتان را پشت در بگذارید
• جاودانه بعد از گذشت ۱۳۰۰ سال
• برای زنده نگه داشتن سنت‌ها
  

مسیر رسیدن به روستای مینوبو

برای رسیدن به هتل نیشیاما، مسیر سختی پیش رو دارید. ابتدا باید به ایستگاه شلوغ شیزوکا (Shizuoka) در استان شیزوکا، بروید و با قطار سریع‌السیر شینکانسن (Shinkansen)، به سمت شرق راهی شوید. از آن‌جا به بعد خواهید دید که دنیای مدرن به آرامی محو می‌شود، ایستگاه‌های قطار به‌تدریج کوچک‌تر می‌شوند و مناطق شهری اطراف، به فضایی روستایی تبدیل می‌شوند. در برخی از ایستگاه‌ها، حتی دکه بلیط‌فروشی هم وجود ندارد.

در طول سفر ۱ ساعته با قطار، اگر هوا خوب و آسمان صاف باشد، می‌توانید چشم‌انداز کوه فوجی (Mount Fuji)، بلندترین کوه ژاپن، را تماشا کنید. منظره مزارع برنج و خانه‌هایی با معماری قدیمی و سقف‌های کاشی‌کاری‌شده، دقیقا شبیه یکی از صحنه‌های انیمیشن معروف همسایه من توتورو (My Neighbor Totoro)، ساخته هایاو میازاکی (Hayao Miyazaki) است. این انیمیشن، یکی از معروف‌ترین آثار ساخته شده توسط استودیوی جبیلی (Studio Ghibli) است و در ایران هم شهرت زیادی دارد.

در نهایت، در روستای کوچک مینوبو که فقط ۱۱ هزار نفر جمعیت دارد، از قطار پیاده می‌شوید. حالا باید منتظر اتوبوس شاتلی بمانید که هتل نیشیاما برای مهمانانش فراهم کرده است. مینوبو آنقدر کوچک است که باجه فروش بلیط در ایستگاه قطار آن، هنوز هم فقط پول نقد می‌پذیرد و بلیط کاغذی صادر می‌کند. کاملا برعکس توکیو که خیابان‌ها با چراغ‌های ال ای دی (LED) روشن می‌شوند و مردم برای وارد شدن به قطار کافی است تلفن همراه خود را روی دستگاه الکترونیکی ثبت بلیط نگه دارند.

در روستای مینوبو، هیچ‌یک از فروشگاه‌های زنجیره‌ای یا رستوران‌های معروف مانند مک دونالد (McDonald) شعبه ندارند؛ درعوض، خیابان‌های کوچک این روستا مملو از کسب‌وکارهای محلی هستند که که از نسلی به نسلی دیگر منتقل شده‌اند. مسیر رسیدن به هتل نیشیاما پس از حدود ۱ ‌ساعت رانندگی، در جاده‌ای پیچ‌در‌پیچ و کوهستانی به پایان می‌رسد؛ دقیقا زمانی که اتوبوس در دل کوه توقف می‌کند، می‌توانید این ریوکان را ببینید.

کارکنان هتل نیشیاما که کیمونوهایی سنتی به تن دارند، به استقبال شما می‌آیند و همه مسافران را تا لابی همراهی می‌کنند. از این بخش به بعد، داخل هتل اجازه کفش پوشیدن نخواهید داشت؛ به همین دلیل، کارکنان دمپایی‌هایی به شما می‌دهند. کنار دمپایی‌ها، تکه‌ای کاغذ چسبانده شده که نام هریک از مهمانان روی آن نوشته شده است.

میچیو هاتوری (Michiyo Hattori)، مهمانی که تولد ۷۰ سالگی خود را در هتل نیشیاما جشن گرفت، می‌گوید: «من در تمام بخش‌های این هتل، از حمام‌ها گرفته تا داخل اتاق‌ها،‌ می‌توانم ردپای تاریخ را ببینم.»

کفش‌ها و نگرانی‌هایتان را پشت در بگذارید

اتاق‌های استاندارد در هتل نیشیاما اونسن کیونکان، ۳ بخش دارند؛ یک اتاق اصلی و ۲ فضای نشیمن. روی دیوارهای هر اتاق هم نقاشی‌های سنتی ژاپنی -کاکجیکو (kakejiku)- آویزان شده است. این نقاشی‌ها، شامل تصاویری از مناظر طبیعی می‌شوند که روی کاغذ یا بوم کشیده‌اند و به‌صورت افقی روی دیوار آویزان شده‌اند. امضای هنرمند هم با خطی خوش روی آن‌ها درج شده است.ظششض

پنجره‌های اتاق‌های هتل نیشیاما به‌قدری بزرگ هستند که منظره جنگلی بیرون از هتل، غیرواقعی به نظر می‌رسد و مثل این می‌ماند که یکی از نقاشی‌های مونه (Monet)، نقاش معروف فرانسوی، دیوار را پوشانده باشد. زیر هتل نیز رودخانه‌ای بزرگ جریان دارد و بخاری که در هوا بلند می‌شود، نشانه وجود چشمه‌های آب گرم است. همچنین اگر از هتل بیرون بروید، ممکن است افرادی را ببینید که در حال صید ماهی با چوب ماهیگیری هستند.

در کل، در هتل نیشیاما ۶ چشمه آب گرم وجود دارد: ۴ چشمه در خارج از هتل و ۲ چشمه در فضای داخلی هتل قرار گرفته. استفاده از ۲ چشمه آب گرم داخل هتل، فقط با رزرو قبلی امکان‌پذیر است. برخلاف سایر چشمه‌های آب گرم در ژاپن، در این هتل برای افرادی که خالکوبی دارند هم هیچ‌گونه منعی وجود ندارد و این افراد می‌توانند از حمام‌های آب گرم هتل استفاده کنند. جالب است بدانید که در بسیاری از چشمه‌های آب گرم ژاپن، ورود افرادی که خالکوبی دارند، ممنوع شده است؛ زیرا این تصور وجود دارد که این افراد با باندهای خلافکار خطرناکی به نام یاکوزا (yakuza) در ارتباط هستند. البته این تصورات به‌تدریج در حال تغییر هستند.

در هتل نیشیاما، شام را در اتاقی اختصاصی و از‌قبل رزرو شده، صرف می‌کنید. در این اتاق، ۱ وعده غذایی برای ۵ نفر، همراه با نوشیدنی محلی، سرو می‌شود. شام با سرو پیش غذا شروع می‌شود و ابتدا سوشی، سوپ سبک و توفو (خوراکی شبیه پنیر که از شیر سویا تهیه می‌شود) روی میز می‌آید. سپس شام با ماهی دودی و در نهایت گوشت کبابی و هاتپات (hotpot) ادامه پیدا می‌کند. هاتپات یا دیگ غذا، نوعی غذای سنتی آسیایی است که نحوه سرو جالبی دارد. این غذا معمولا به‌صورت دسته جمعی صرف می‌شود؛ به این صورت که مواد مختلفی مانند گوشت، سبزیجات، قارچ، توفو و نودل‌، با دیگ بزرگی از آبگوشت روی میز سرو می‌شوند و هر فرد می‌تواند مواد دلخواه خود را در دیگ بریزد تا پخته شوند.

مواد اولیه غذاهای هتل نیشیاما، تا‌حد‌امکان از تامین‌کننده‌های محلی تهیه می‌شوند؛ برای مثال نودل‌های سوبا (soba)، نوعی نودل ژاپنی، با آرد گندم سیاه تهیه می‌شوند؛ ولی در هتل نیشیاما، این نودل‌ها را با استفاده از بلوط‌های جمع‌آوری‌شده از درختان جنگل همین منطقه آماده می‌کنند. حتی سنگی که برای کباب کردن استفاده می‌شود هم از سنگ‌های آتشفشانی کوه فوجی (Mount Fuji) است.

زمانی که بعد از صرف شام به اتاق‌های خود برمی‌گردید، متوجه می‌شوید محل اقامت‌تان تغییر کرده است. حالا سالن نشیمن به اتاق خواب تبدیل شده است و فوتون‌های (futon) نرم، تشک‌های سنتی ژاپنی، روی زمین پهن شده‌اند.

در هتل نیشیاما، هیچ‌یک از جزئیات نادیده گرفته نمی‌شود؛ کارکنان، بالش‌ها را دقیقا به‌شکلی قرار داده‌اند که وقتی صبح به آرامی و پس از خوابی عمیق چشمان خود را باز می‌کنید، منظره صبحگاهی جنگل را ببینید. البته طبیعت محصور به فضای خارج از هتل نیست؛ می‌توانید ببینید که در طراحی داخلی هتل هم به‌‌عنوان عنصر اصلی در نظر گرفته شده است. کف زمین از سنگ‌های محلی ساخته شده است؛ وان حمام‌ها، چوبی هستند و در چشمه‌های آب گرم داخل هتل، پارچه‌هایی گلدوزی‌شده با طرح گیاهان تزئینی به چشم می‌خورد.

جاودانه بعد از گذشت ۱۳۰۰ سال

در تاریخچه طولانی هتل نیشیاما اونسن کیونکان، لحظات تاثیرگذار زیادی ثبت شده است؛ برای مثال در سال‌های ۱۹۰۹ و ۱۹۱۶، آتش‌سوزی‌های مهیبی رخ داد؛ در سال ۱۹۲۵، سنگی بزرگ از کوه لغزید و یکی از ساختمان‌های ریوکان را تخریب کرد؛ در سال ۱۹۸۲ هم طوفان، به ساختمان هتل خسارت زیادی وارد کرد. همین موارد باعث شدند ساختمان هتل ۳ بار جابه‌جا شود.

از نظر رئیس هتل نیشیاما، کنجیرو کاوانو (Kenjiro Kawano)، چیزی که باعث شد ریوکان تمام این سال‌ها دوام بیاورد، موقعیت دورافتاده آن بود؛ به همین دلیل، با وجود موفقیت روزافزون هتل، هرگز برنامه‌ای برای گسترش آن مطرح نشد. کاوانو می‌گوید: «روسای قبلی به من گفته بودند که ریوکان را مدیریت کنم و روی همین هدف، متمرکز بمانم. زمانی که موفق می‌شوید، سعی می‌کنید به سراغ فعالیت‌های دیگری بروید و همین شما را در معرض شکست قرار می‌دهد.»

برای بیش از ۱ قرن، روسای هتل از میان اعضای ۲ خانواده انتخاب می‌شدند؛ اما وقتی نوبت به انتخاب پنجاه‌وسومین رئیس هتل رسید، رئیس قبلی با مشکلی مواجه شد که دیگر هیچ‌یک از بستگان یا نواده‌ها نمی‌توانستند مسئولیت هتل را به عهده بگیرند.

کاوانو در سال ۱۹۸۴ و در سن ۲۵ سالگی کار خود را در ریوکان شروع کرد. او مشاغل مختلفی ازجمله مرمت دیوارها و تعمیر کامپیوترها را به عهده داشت و در نهایت، به سمت مدیریت هتل رسید. کاوانو چندین دهه با خانواده صاحب هتل همکاری می‌کرد و در این زمان، پیوند عمیقی بین آن‌ها ایجاد شد؛ اما او به‌هیچ‌وجه انتظار چنین چیزی را نداشت. کاوانو در این مورد می‌گوید: «رئیس قبلی، ۱ روز از من خواست به دفترش بروم و آن‌جا به من گفت که باید مسئولیت این کسب‌وکار را به عهده بگیرم. برای ریاست این مکان تاریخی، احساس فشار زیادی داشتم و ۶ ماه طول کشید تا پیشنهاد ریاست را قبول کنم. مهم‌ترین نگرانی من این بود که اقداماتم باعث شود آخرین نسلی باشم که از این ریوکان نگهداری می‌کند.»

جمعیت ژاپن هر سال در حال کاهش است. نسل جوان هم برای پیدا کردن موقعیت‌های بهتر، روستاهای مملو از افراد مسن را رها می‌کنند و به شهرهای بزرگتری مانند توکیو می‌روند. کاوانو به دلیل اینکه با صاحبان هتل نسبت خونی نداشت، نمی‌توانست به‌صورت قانونی ریوکان را به ارث ببرد. برای حل این مشکل، او اختیار سهام اصلی هتل را در دست گرفت و شرکت نیشیاما اونسن کیونکان با مسئولیت محدود (Nishiyama Onsen Keiunkan Limited) را تاسیس کرد.

برای زنده نگه داشتن سنت‌ها

کاوانو حالا با چالش‌های دیگری روبرو شده است؛ او باید سعی کند سنت‌های ریوکان را زنده نگه دارد و هم‌زمان برای پذیرایی از موج جدید مسافران، که بسیاری از آن‌ها از خارج از کشور می‌آیند، در فضای هتل تغییراتی ایجاد کند. در‌حال‌حاضر، کارمندانی در هتل استخدام شده‌اند که می‌توانند به زبان‌های مختلفی، ازجمله انگلیسی صحبت کنند.

کاوانو می‌گوید بسیاری از ریوکان‌ها برای اینکه هم‌رنگ جماعت شوند، اجازه می‌دهند مهمانان با کفش وارد اقامتگاه شوند یا داخل اتاق‌ها به جای تشک، تخت گذاشته‌اند. کاوانو نمی‌خواست چنین تغییراتی انجام دهد؛ در عوض او فوتون‌هایی با اندازه بزرگ‌تر از حد معمول برای هتل تهیه کرد تا نیاز مهمانان غربی، که معمولا بلندقدتر از مهمانان ژاپنی هستند را برطرف کند.

کاوانو می‌گوید:

«ما همچنان قصد داریم به قانون درآوردن کفش‌ها در ورودی هتل پایبند بمانیم. با این کار مهمانان می‌توانند اصالت سنت‌هایی را تجربه کنند که سال‌ها است از آن‌ها محافظت می‌کنیم. احساس می‌کنم وظیفه من زنده نگه‌داشتن این ریوکان است. زمانی که ریوکان را به رئیس پنجاه‌وچهارم تحویل بدهم، وظیفه‌ام تکمیل می‌شود.»