فسیل یک «تریسراتوپس» در حراجی، با قیمتی بیش از ۵ میلیون دلار به فروش رسید.
حراجی «فیلیپس» نیز وارد عرصه فروش بقایای دایناسورها شده است. این خانه حراج که معمولا به دلیل برگزاری مزایده‌های هنر معاصر شناخته می‌شود، برای نخستین‌بار به سراغ آثار ماقبل‌تاریخ رفته و اسکلت یک تریسراتوپس جوان را در نیویورک به مزایده گذاشته است. این فسیل در نهایت با قیمت ۵.۴ میلیون دلار فروخته شد؛ رقمی که بیش از دو برابر برآورد اولیه ۲.۵ میلیون دلاری پیش از آغاز حراجی است.
تریسراتوپس ۶۶ میلیون ساله، که به دوره کرتاسه پسین تعلق دارد، با نام «سرا» (Cera) شناخته می‌شود. به گفته «فیلیپس»، این نخستین اسکلت کاملِ یک تریسراتوپس جوان است که تاکنون کشف شده و همچنین اولین نمونه از این گونه است که پس از بیش از یک دهه در ایالات متحده به فروش گذاشته می‌شود.
تریسراتوپس با چهره سه‌شاخ و یال سپرمانند خود، از شناخته‌شده‌ترین و محبوب‌ترین دایناسورهاست. این جانوران گیاه‌خوار در دوره کرتاسه پسین، حدود ۱۰۰ تا ۶۶ میلیون سال پیش، در آمریکای شمالی و هم‌زمان با تیرانوسوروس رکس می‌زیستند. با وجود قیمت قابل توجه این فروش همچنان با رکورد ۴۴.۶ میلیون دلاری سال ۲۰۲۴ فاصله دارد؛ زمانی که «ساتبیز» یک اسکلت ۸ متری استگوسوروس با نام «اپکس» (Apex) را به حراج گذاشت و فروخت. آن فسیل با برآورد اولیه ۷.۴ میلیون دلار عرضه شده بود.
میتی هایدن، رئیس فروش خصوصی «فیلیپس»، پیش از آغاز حراج در بیانیه‌ای اعلام کرد:
تردیدی نیست که مجموعه‌داران جهانی امروز بیش از گذشته به اشیای نادر و شگفت‌انگیزی علاقه‌مند شده‌اند که از چارچوب‌های سنتی فراتر می‌روند. آن‌ها در جست‌وجوی چیزهای غیرمنتظره هستند. به‌عنوان خانه حراجی که به نوآوری و پاسخ به‌موقع به بازار شهرت دارد، گسترش فعالیت ما به حوزه شگفتی‌های جهان باستان اقدامی طبیعی به نظر می‌رسد.
حراج بقایای دایناسورها پیش از این نیز سابقه داشته است به طوری که «ساتبیز» در سال ۱۹۹۷ فسیل معروف «سو»، یک تی‌رکس، را به قیمت ۸.۳ میلیون دلار فروخت. در سال ۲۰۲۲ نیز یک «گورگوسور» به بهای ۶.۱ میلیون دلار و جمجمه تی‌رکس معروف به «ماکسیموس» نیز به همین مبلغ به فروش رسید. همچنین فسیل «دوروت»، یک تریسراتوپس دیگر، در سال ۲۰۲۱ با قیمت ۷.۴ میلیون دلار فروخته شد. کریستیز نیز در سال ۲۰۲۲ یک اسکلت «ولوسی‌رپتور» را به قیمت ۱۲.۴ میلیون دلار به فروش رساند.
با این حال، فروش این بقایای ماقبل‌تاریخ همچنان محل بحث و انتقاد است. بسیاری از دیرینه‌شناسان معتقدند تبدیل نمونه‌های ارزشمند علمی به کالاهای لوکس، روندی نگران‌کننده است که می‌تواند به زیان پژوهش و حفاظت از میراث طبیعی منجر شود.
دیدگاه شما چیست؟