برخی از ایستگاه‌های قطار اروپا علاوه بر مراکز حملونقل، به عنوان جاذبه‌های گردشگری و مراکز فرهنگی هم شناخته می‌شوند. در این مطلب با تعدادی از زیباترین ایستگاه‌های قطار اروپا آشنا خواهید شد.
ایستگاه‌های قطار اروپایی مانند ایستگاه راه‌آهن سنت پانکراس (St Pancras railway station) لندن با آجرهای قرمزرنگ کلاسیک و ایستگاه قطار استراسبورگ ویل (Strasbourg-Ville station) فرانسه با طراحی فوق مدرن، فراتر از ایستگاه‌های حملونقل ساده است. این ایستگاه‌ها گنجینه‌ای از دوره طلایی سفر با قطار، معماری‌های شگفت‌انگیز و مراکز اجتماعی محسوب می‌شوند؛ جایی که مردم محلی و گردشگران، زمانی را به خرید، صرف غذا و تماشای اجراهای زنده موسیقی و نمایشگاه‌های هنری اختصاص می‌دهند.
جذاب‌ترین ایستگاه‌های سراسر اروپا:
- ایستگاه راه‌آهن مرکزی میلان؛ ایتالیا (Milano Centrale, Milan, Italy)
- ایستگاه راه‌آهن استراسبورگ ویل؛ فرانسه (Strasbourg-Ville, Strasbourg, France)
- ایستگاه راه‌آهن سنت پانکراس لندن، انگلیس (St Pancras railway station,London, England)
- ایستگاه راه‌آهن مرکزی آنتورپ؛ بلژیک (Antwerpen-Centraal, Antwerp, Belgium)
- ایستگاه راه‌آهن مرکزی هلسینکی؛ فنلاند (Helsinki Central Station, Helsinki, Finland)
- ایستگاه راه‌آهن آتوچا مادرید؛ اسپانیا (Atocha railway station, Madrid, Spain)
- ایستگاه راه‌آهن سائو بنتو پورتو، پرتغال (Sao Bento railway station, Porto, Portugal)
- ایستگاه راه‌آهن مرکزی آمستردام؛ هلند (Amsterdam Centraal Station, Amsterdam, Netherlands)
- ایستگاه راه‌آهن ومیس بی؛ اسکاتلند (Wemyss Bay railway station, Wemyss Bay, Scotland)
- ایستگاه راه‌آهن لیون، فرانسه (Gare de Lyon, Paris, France)
- ایستگاه راه‌آهن لیژ-گیلمین، بلژیک (Liege-Guillemins, Liege, Belgium)
ایستگاه راه‌آهن مرکزی میلان؛ ایتالیا (Milano Centrale, Milan, Italy)
ایستگاه راه‌آهن مرکزی میلان، ایستگاهی بسیار وسیع است که با ۲۴ سکو، روزانه به حدود ۳۲۰ هزار مسافر خدمات ارائه می‌دهد. نمای بیرونی این ایستگاه با وجود مجسمه‌های جذاب و ترکیبی از سبک‌های معماری (هنر نو و آرت دکو) به خانه اپرای سلطنتی یا کاخ شباهت دارد. ایستگاه راه‌آهن مرکزی میلان بین سال‌های ۱۹۱۲ و ۱۹۱۳ میلادی ساخته شد. طرح اولیه این ایستگاه به دستور موسولینی (Mussolini)، نخست‌وزیر پادشاهی ایتالیا و رهبر جمهوری سوسیال ایتالیا، تزیینات ویژه‌ای داشت تا دولت فاشیستی را با شکوه نشان دهد.
ایستگاه راه‌آهن مرکزی میلان، عکاس: iryna1
ایستگاه راه‌آهن استراسبورگ ویل؛ فرانسه (Strasbourg-Ville, Strasbourg, France)
ایستگاه راه‌آهن استراسبورگ ویل که متعلق به قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ میلادی است، در سال ۲۰۰۷ با پوششی شیشه‌ای و درخشان پوشانده شد تا از ساختمان تاریخی ایستگاه، در برابر عوامل مختلف همچون اوضاع جوی محافظت کند. امروزه، استراسبورگ ویل، دومین قطب بزرگ راه‌آهن فرانسه است. در سال ۲۰۲۳ میلادی، بیش از ۲۴ میلیون مسافر از خدمات این ایستگاه استفاده کردند.
ایستگاه راه‌آهن استراسبورگ ویل، عکاس: Maria Sbytova
ایستگاه راه‌آهن سنت پانکراس لندن، انگلیس (St Pancras railway station,London, England)
نمای خیره‌کننده قرمزرنگ و آجری ایستگاه راه‌آهن بین‌المللی سنت پانکراس، در شلوغی مرکز لندن خودنمایی می‌کند. این ایستگاه که معماری آن به سبک گوتیک ویکتوریایی است، علاوه‌بر پنجره‌های قوسی زیبا، برج ساعت باشکوهی دارد که توجه هر رهگذری را به خود جلب می‌کند. ایستگاه سنت پانکراس لندن پس از بازسازی گسترده در سال ۲۰۰۷ میلادی، اکنون شامل ۱۵ سکو، بیش از ۵۰ فروشگاه و رستوران و هتلی ۵ ستاره است. این ایستگاه به‌عنوان مرکز مهم حملونقل و مقصدی جذاب برای مسافران و گردشگران شناخته می‌شود.
جهت سفر هوایی به لندن، به صفحه خرید بلیط هواپیما لندن مراجعه کنید.
ایستگاه راه‌آهن سنت پانکراس، عکاس: Uwe Aranas
ایستگاه راه‌آهن مرکزی آنتورپ؛ بلژیک (Antwerpen-Centraal, Antwerp, Belgium)
با وجود شلوغی جمعیت و رفت‌وآمد مسافران، سالن اصلی ایستگاه راه آهن آنتورپ سنترال، فضایی مقدس و باعظمت را به هر بیننده‌ای القا می‌کند. این فضا با پلکان بزرگ، پنجره‌های آهنی و شیشه‌ای شفاف، کف سنگی از جنس مرمر درخشان و گنبدی که الهام‌گرفته از پانتئون (Pantheon) در رم است، جلوه‌ای خاص دارد؛ به همین دلیل، نام محلی این ایستگاه اسپور‌وگ‌کاتدرال «Spoorwegkathedraal» به معنای «کلیسای راه‌آهن» است.
ایستگاه راه‌آهن آنتورپ، عکاس: Only Fabrizio
ایستگاه راه‌آهن مرکزی آنتورپ در سال ۱۹۰۵ افتتاح شد. این ایستگاه بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۹ میلادی بازسازی شد تا قطارهای پر‌سرعت را در خود جای دهد. ایستگاه راه‌آهن مرکزی آنتورپ در حال حاضر (سال ۲۰۲۴ میلادی)، دارای ۱۴ سکوی مسافربری است.
ایستگاه راه‌آهن مرکزی هلسینکی؛ فنلاند (Helsinki Central Station, Helsinki, Finland)
ایستگاه مرکزی هلسینکی که در سال ۱۹۱۹ میلادی به سبک هنر نو ساخته شده است، روزانه حدود ۲۵۰ هزار مسافر را جابه‌جا می‌کند و به همین علت، یکی از پررفت‌وآمدترین مکان‌های فنلاند شناخته می‌شود. طراحی ایستگاه راه آهن هلسینکی را معمار معروف، الیل سارینن (Eliel Saarinen) انجام داده است که بیشتر آمریکایی‌ها، او را به‌خاطر طراحی طاق دروازه (Gateway Arch) در سنت لوئیس می‌شناسند.
ایستگاه راه‌آهن مرکزی هلسینکی، عکاس: George Trumpeter
فضای بیرونی ایستگاه مرکزی هلسینکی که با گراینت قرمز و قهوه‌ای فلاندری تزیین شده است، نمایی بی‌نظیر دارد؛ اما آنچه بیشتر جلب توجه می‌کند، ۲ مجسمه عظیم فانوس‌دار کنار ورودی اصلی است که به فانوس‌داران (Lyhdynkantajat ) شهرت دارد. سقف شیشه‌ای و فولادی این بنا نیز در سال ۲۰۰۱ میلادی توسط اسا پیروینن (Esa Piiroinen) برای محافظت از مسافران در برابر اوضاع جوی بر فراز سکوها ساخته شد.
ایستگاه راه‌آهن آتوچا مادرید؛ اسپانیا (Atocha railway station, Madrid, Spain)
ایستگاه راه‌آهن آتوچا اسپانیا در سال ۱۸۹۲ میلادی پس از آتش‌سوزی و تخریب ایستگاه سابق افتتاح شد. سقف فولادی و شیشه‌ای این ایستگاه نشانه‌ای از همکاری مکرر میان دو معمار مطرح، آلبرتو پالاسیو (Alberto Palacio) و گوستاو ایفل (Gustave Eiffel) دارد. در دهه ۱۹۸۰ میلادی، زمانی که ترافیک در ایستگاه ساختمان اصلی بیشتر شد، بنایی با ۲۵ سکو به آن اضافه کردند و فضای ایستگاه قبلی به آتریومی (atrium) زیبا با چندین هزار گیاه گرمسیری از نقاط مختلف جهان تبدیل شد.
راه‌آهن آتوچا اسپانیا، منبع: ADIF Railways
ایستگاه راه‌آهن سائو بنتو پورتو، پرتغال (Sao Bento railway station, Porto, Portugal)
ایستگاه راه‌آهن سائو بنتو که در سال ۱۹۱۶ میلادی روی بقایای صومعه‌ای قدیمی به نام بندیکتین (Benedictine monastery) ساخته شده است، یکی از محبوب‌ترین جاذبه‌های گردشگری پورتو در کشور پرتغال محسوب می‌شود. شهرت این ایستگاه به‌دلیل تابلوی عظیم کاشی‌کاری‌شده‌ای است که از کف تا سقف سالن اصلی را پوشانده است. خورخه کولاچو (Jorge Colaço)، نقاش این اثر هنری، حدود ۲۰ هزار کاشی آبی و سفید را نقاشی کرد تا صحنه‌هایی از زندگی روستایی (pastoral)، تاریخ حملونقل در پرتغال، مراسم عروسی سلطنتی و فتح سئوتا (شهری در شمال آفریقا) توسط پرتغالی‌ها را به تصویر بکشد.
ایستگاه راه‌آهن سائو بنتو، عکاس: Kartinkin77
ایستگاه راه‌آهن مرکزی آمستردام؛ هلند (Amsterdam Centraal Station, Amsterdam, Netherlands)
راه‌آهن مرکزی آمستردام که به قصر شبیه است، زاده ذهن بزرگ‌مردی به نام پیر کایپرز (Pierre Cuypers)، طراح موزه ملی آمستردام است. این بنا که در سال ۱۸۸۹ میلادی افتتاح شده است، سبکی منحصربه‌فرد دارد که متاثر از معماری انگلیسی، فلاندری، هلندی و فرانسوی با تلفیق نمادهای گوتیک و رنسانس است. راه‌آهن مرکزی آمستردام با برج‌های بلند و سقفی به ارتفاع ۴۰ متر، بسیار باشکوه و زیبا است؛ اما شگفت‌انگیزتر از خود ساختمان، سیستم زیربنایی آن است؛ ۸ هزار و ۶۸۷ تیر چوبی روی ۳ جزیره مصنوعی در بستر رودخانه آی جی (IJ River)، وزن زیاد این ساختمان را تحمل می‌کند.
جهت سفر هوایی به آمستردام، به صفحه خرید بلیط هواپیما آمستردام مراجعه کنید.
راه‌آهن مرکزی آمستردام، عکاس: Roel Baeckaert
ایستگاه راه‌آهن ومیس بی؛ اسکاتلند (Wemyss Bay railway station, Wemyss Bay, Scotland)
اگرچه ایستگاه راه‌آهن ومیس بی به‌اندازه سایر ایستگاه‌های این فهرست مجلل نیست، اما این ایستگاه که به سال ۱۹۰۳ میلادی تعلق دارد، به «سبک معماری ملکه آن» (Queen Anne style architecture) بنا شده است و فاصله‌ای حدود یک‌ساعت با بزرگ‌ترین شهر اسکاتلند، گلاسکو (Glasgow)، دارد. این ایستگاه، بنایی کلبه مانند است که آخرین ایستگاه ساخته‌شده و باقی‌مانده توسط شرکت کالدونین سابق (شرکت قدیمی راه آهن اسکاتلندی-Caledonian ) محسوب می‌شود و برج ساعت ۱۸ متری در آن به چشم می‌خورد.
ایستگاه راه‌آهن ومیس بی، منبع: Blue Kiwi Camera Club for FoWBS
زمانی ایستگاه راه‌آهن ومیس بی به‌خاطر سایبان‌های شیشه‌ای و سبدهای آویزان و گلدان‌ها در سالن انتظار شهرت داشت؛ اما آن‌ها در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ از بین رفت. در سال ۲۰۰۹ میلادی، بخشی از مردم محلی این ایستگاه را از شرکت اسکات ریل (ScotRail) اجاره کردند؛ آن‌ها کتابخانه خیریه‌ای تاسیس کردند تا برای تزیین فضای داخلی و نمای ایستگاه با گل، بودجه جمع کنند.
ایستگاه راه‌آهن لیون، فرانسه (Gare de Lyon, Paris, France)
ایستگاه راه‌آهن لیون یا ایستگاه گار دی لیون، یکی از ۷ ایستگاه اصلی راه‌آهن پاریس است که بنای فعلی آن در سال ۱۹۰۰ میلادی، با هدف نمایش شکوه این شهر به جهانیان ساخته شد. این ایستگاه که در منطقه دوازدهم پاریس قرار دارد، بهترین نماد از عصر طلایی غرب است. برج ساعت ایستگاه لیون، تداعی کننده بیگ بن (Big Ben)، برج ساعت لندن و نقاشی‌های دیواری بزرگ آن نیز یادآور آثار نقاش معروف فرانسوی، ژان باپتیست الیوی (Jean-Baptiste Olive) هستند.
جهت سفر هوایی به لیون فرانسه، به صفحه خرید بلیط هواپیما لیون مراجعه کنید.
ایستگاه راه‌آهن گار دی لیون، عکاس: Boris-B
حتی اگر برای سفر به شهر لیون برنامه‌ریزی نکرده‌اید، اما برای صرف غذا در رستوران لو ترن بلو (Le Train Bleu)، یکی از مجلل‌ترین سالن‌های غذاخوری پاریس، توقفی کوتاه در ایستگاه لیون داشته باشید. این رستوران با طلاکاری و لوسترهای مجلل و بسیار زیبا تزیین شده است و به‌خاطر گوشت بره کبابی که در چرخ‌دستی‌های کنار میز بریده می‌شود، شهرت دارد.
ایستگاه راه‌آهن لیژ-گیلمین، بلژیک (Liege-Guillemins, Liege, Belgium)
از میان معماران معاصر، اندک افرادی هستند که همچون سانتیاگو کالاتراوا (Santiago Calatrava) اسپانیایی به‌واسطه سبک منحصربه‌فرد، ساختارهای اسکلت‌دار و کاملا سفید، آثارشان به‌سرعت تشخیص داده می‌شود. او معمار بسیاری از ایستگاه‌های قطار اروپا است؛ اما یکی از زیباترین آن‌ها، ایستگاه قطار بلژیک است که از سال ۲۰۰۹ میلادی فعالیت می‌کند.
ایستگاه راه آهن لیژ-گیلمین، عکاس: Fortgens Photography
طرح سانتیاگو کالاتراوا برای ایستگاه راه‌آهن لیژ-گیلمین (Liege-Guillemins) بلژیک، دو قسمت شهر لیژ را که پیش از آن به‌دلیل وجود خطوط راه‌آهن جدا شده بود، به هم متصل می‌کند. موضوع اصلی طراحی و چیدمان طرح‌های سانتیاگو کالاتراوا، فضاهای باز و روشنایی است؛ به همین دلیل، هیچ دیوار جانبی در این ایستگاه وجود ندارد و تنها طاقی شیشه‌ای و سایبانی فولادی، فضا را در بر گرفته است.
دیدگاه شما چیست؟