معروف ترین دسرهای ترکیه

وقتی صحبت از دسرهای ترکیه می‌شود، اغلب باقلوا به ذهن می‌آید؛ اما شیرینی‌های این کشور فقط به باقلوا محدود نمی‌شوند. ترکیه با دسرهای سنتی و مدرن متنوعی که دارد، بهشتی برای علاقه‌مندان به طعم‌های شیرین است.

دسرهای ترکیه به‌دلیل طعم لذیذ، تنوع زیاد و استفاده از مواد اولیه در دسترسشان، در بسیاری از کشورها محبوب هستند. اگر قصد سفر به ترکیه را دارید یا می‌خواهید دسرهای ترکی را در خانه امتحان کنید، این مقاله راهنمایی کاربردی برای آشنایی با معروف‌ترین دسرهای ترکیه است. تا انتهای مقاله با بوکینگ همراه شوید.

اگر دوست دارید با سفر به این کشور طعم دسرهای ترکیه را بچشید تور ترکیه را از دست ندهید.

معروف ترین دسرهای ترکیه کدامند؟

• باقلوا
• کونفه
• سوتلاچ
• آشوره
• لوکوم یا راحت‌الحلقوم
• کادایف
• تولومبا یا بامیه ترکی
• پیشمانیه
• زرده
• جزریه
• گولاچ
• آیوا تاتلیسی
• شکرپاره
• کیک روانی
• حلوای ارده
• تاووک گوکسو
• دوندورما
• کازاندیبی
• حانیم گوبیی
• هوشاف

باقلوا (Baklava)

باقلوا از معروف‌ترین دسرهای ترکیه است که ریشه‌ آن به دوران امپراتوری عثمانی بازمی‌گردد. این دسر که در گذشته تنها در دربار و میان طبقات بالای جامعه استفاده می‌شد، امروزه در سراسر ترکیه و حتی در بسیاری از کشورهای خاورمیانه و اروپا به‌وفور پیدا می‌شود. گفته می‌شود که شکل ابتدایی باقلوا، در آشپزخانه‌ سلطنتی کاخ توپ‌کاپی تکامل یافته است.

باقلوا از لایه‌های نازک خمیر یوفکا تهیه می‌شود که میان آن‌ها مخلوطی از مغزهایی مانند گردو، بادام یا پسته قرار می‌گیرد؛ سپس این لایه‌ها به‌صورت مربعی یا لوزی برش داده می‌شوند، در کره فراوان پخته می‌شوند و پس‌از خروج از فر، با شربت شیرین پوشانده می‌شوند. باقلوا انواع مختلفی نظیر باقلوای پسته‌ای، گردویی، بادامی و حتی باقلوای شکلاتی، دارد.

کونفه (Kunefe)

کونفه دسری گرم و کش‌دار است که بیشتر در مناطق جنوبی ترکیه و شهر هاتای، آنطاکیه (آنتاکیا) و غازی‌آنتپ رواج دارد. این دسر معمولا به‌صورت تازه و گرم سرو می‌شود و یکی از دسرهای ترکی است که پنیر در آن نقش اصلی دارد.

کونفه از رشته‌های بسیار نازک خمیر کادایف تهیه می‌شود که لابه‌لای آن پنیر کش‌دار محلی مانند هاتای پنیر قرار دارد. پس‌از پخت این شیرینی در کره، روی آن شربت شیرین ریخته می‌شود و با پودر پسته تزیین می‌شود.

ترکیب بافت تر کادایف با پنیر ذوب‌شده و شربت شیرین، طعمی خاص ایجاد می‌کند. این دسر اغلب به‌عنوان عصرانه یا همراه با چای در مهمانی‌ها و رستوران‌ها سرو می‌شود.

سوتلاچ (Sutlac)

سوتلاچ نوعی دسر شیری شبیه به شیربرنج است که به‌عنوان یکی از ساده‌ترین دسرهای خانگی در ترکیه شناخته می‌شود. واژه‌ سوت در ترکی به معنی شیر است و لاچ به نوعی مخلوط یا معجون اشاره دارد. این دسر به‌دلیل طعم ملایم و بافت لطیفش، در وعده عصرانه یا پس‌از غذا سرو می‌شود.

مواد اصلی سوتلاچ شامل شیر، برنج، شکر و مقدار کمی نشاسته ذرت برای غلظت بیشتر می‌شود. گاهی نیز زرده تخم‌مرغ و وانیل برای طعم‌دهی به آن افزوده می‌شود. سوتلاچ معمولادر ظروف سفالی کوچک سرو و روی آن با دارچین تزیین می‌شود. نوع معروف دیگری از سوتلاچ به نام فرنی برشته (Firin Sutlac) وجود دارد که در فر پخته می‌شود تا روی آن طلایی و کمی کاراملی شود.

برای سفر به ترکیه پیشنهاد می‌کنیم با بهترین قیمت رزرو هتل استانبول را از سایت بوکینگ انجام دهید.

آشوره (پودینگ حضرت نوح) (Ashure)

آشوره از قدیمی‌ترین دسرهای ترکیه است که پیشینه آن به افسانه‌ای مذهبی برمی‌گردد. طبق روایت‌های سنتی، نخستین‌بار این دسر پس‌از پایان طوفان نوح از ترکیب باقی‌مانده مواد غذایی موجود در کشتی درست شده است. امروزه نیز در ماه محرم، به‌ویژه در روز عاشورا، خانواده‌های ترک آشوره می‌پزند و میان همسایه‌ها و فقرا توزیع می‌کنند.

آشوره ترکیبی از غلات (مانند گندم و برنج)، حبوبات (نخود و لوبیا)، میوه‌های خشک (کشمش و زردآلو)، مغزها و ادویه‌هایی مثل دارچین و میخک است. در برخی از شهرهای ترکیه از شیره، انار و نارگیل نیز برای تزیین استفاده می‌شود. آشوره بدون لبنیات یا گوشت تهیه می‌شود و از دسرهای کاملا گیاهی در آشپزی سنتی ترکیه است.

لوکوم یا راحت‌الحلقوم (Lokum)

لوکوم از قدیمی‌ترین و معروف‌ترین دسرهای ترکیه است که در دنیا با نام دیلایت (Turkish Delight) نیز شناخته می‌شود.

منشا اصلی لوکوم به‌طور دقیق مشخص نیست؛ اما شکل امروزی آن به قرن هجدهم میلادی و دوره عثمانی بازمی‌گردد؛ زمانی که قنادی اهل استانبول به نام حاجی بکر (Haci Bekir) دستور تهیه‌ جدیدی برای این شیرینی ابداع کرد. این دستور بر پایه استفاده از نشاسته و شکر به‌جای عسل و شیره‌ است و باعث شد لوکوم با بافتی نرم‌تر تولید شود.

نام لوکوم از واژه عربی لقمه گرفته شده است که به معنی تکه‌ای کوچک و خوش‌خوراک است. انواع مختلفی از لوکوم در ترکیه تولید می‌شود. نوع کلاسیک آن با طعم گلاب است و با پودر قند پوشیده شده است.

مواد اولیه لوکوم آب، شکر، نشاسته ذرت و اسانس‌هایی مانند گلاب، لیمو یا پرتقال است. در برخی از لوکوم‌ها، مغزهایی چون پسته، گردو یا فندق نیز استفاده می‌شود. پس‌از آنکه ترکیب به غلظت مناسب رسید، آن را در قالب ریخته و پس‌از خنک شدن، به مکعب‌های کوچک برش می‌دهند. این مکعب‌ها معمولا در پودر قند یا گاهی نارگیل غلتانده می‌شوند تا از چسبندگی آن‌ها جلوگیری شود.

از نکات جالب درباره لوکوم، حضور آن در ادبیات و فرهنگ جهانی است. این دسر در رمان معروف شیر، جادوگر و کمد لباس از مجموعه نارنیا، نقشی کلیدی دارد؛ جایی که شخصیت ادموند تحت‌تاثیر طعم شیرین لوکوم، به وسوسه‌ جادوگر سفید تن می‌دهد. پس‌از انتشار این کتاب و ساخت نسخه‌های سینمایی آن، محبوبیت لوکوم در کشورهای انگلیسی‌زبان افزایش یافت.

کادایف (Kadayif)

کادایف از دسرهای سنتی و محبوب ترکیه است که با استفاده از رشته‌های نازک خمیر تهیه می‌شود. این دسر در مناطق مختلف ترکیه و کشورهای هم‌جوار با نام‌ها و روش‌های تهیه متنوعی شناخته می‌شود؛ همچنین، از نمادهای شیرینی‌پزی عثمانی در نظر گرفته می‌شود.

کادایف از رشته‌های بسیار نازک خمیر تهیه می‌شود که با کره ذوب‌شده آغشته و سپس با مغزهایی مانند گردو یا پسته پر می‌شود. پس‌از پخت در فر، تا زمانی که سطح آن طلایی و ترد شود، شربت شیرین از شکر، آب و آبلیمو روی آن ریخته می‌شود.

کادایف معمولا گرم و در کنار چای یا قهوه سرو می‌شود. کادایف نه‌تنها در ترکیه، بلکه در کشورهای بالکان، خاورمیانه و یونان نیز محبوب است و با نام‌های مختلفی مانند کاتایفی شناخته می‌شود. انواع مختلفی از کادایف در ترکیه وجود دارد:

• تل کادایف (Tel Kadayif): تل کادایف، شکل کلاسیک شیرینی کادایف است که به‌صورت لایه‌ای تهیه می‌شود.
• بورما کادایف (Burma Kadayif): بورما کادایف، نوعی کادایف پیچ‌خورده است که با مغز پسته یا گردو پر می‌شود و ظاهری مارپیچی دارد.
• تاش کادایف (Tas Kadayif): تاش کادایف، نوعی کادایف به‌شکل نیم‌دایره است و پس‌از پر شدن با مغزها، سرخ و در شربت غوطه‌ور می‌شود.
• کادایف با محلبی (Kadayif ve Muhallebi): کادایف با ملحبی، از لایه‌های کادایف با کرم محلبی تشکیل می‌شود و از این ترکیب، دسری نرم با طعمی ملایم ایجاد می‌شود.

تولومبا یا بامیه ترکی (Tulumba)

تولومبا از دسرهای سنتی و خیابانی ترکیه است که ازلحاظ ظاهر و طرز تهیه، شباهت زیادی به بامیه دارد. این دسر در مناسبت‌های مذهبی، به‌ویژه در ماه رمضان، طبخ می‌شود. خمیر تولومبا ترکیبی از آرد، تخم‌مرغ، کره، آب و نشاسته است. خمیر آماده‌شده، در قیف مخصوص با ماسوره دندانه‌دار ریخته و در روغن داغ سرخ می‌شود؛ سپس بلافاصله در شربت سرد شیرینی قرار می‌گیرد تا بافت بیرونی، ترد و طلایی و داخل آن نرم و مرطوب شود.

رمز موفقیت و خوش‌مزه شدن دسر تولومبا در تضاد دمای داغ روغن و سردی شربت و همچنین دقت در تنظیم قوام هر دو بخش است.

پیشمانیه (Pismaniye)

پیشمانیه نوعی شیرینی سنتی ترکیه‌ای است که شباهت زیادی به پشمک دارد. منشا این دسر به شهر کوجائلی(Kocaeli)  برمی‌گردد و نام آن برگرفته از واژه ترکی (Pisman) به معنای پشیمان است که به‌صورت طنزآمیز به سنگینی احتمالی پس‌از مصرف زیاد آن اشاره دارد.

برای تهیه پیشمانیه، ابتدا آرد را در کره یا روغن حیوانی تفت می‌دهند و هم‌زمان شیره غلیظی از شکر و آب آماده می‌شود. پس‌از رسیدن شیره به قوام مشخص، مخلوط آرد و شکر با حرکات مکرر کشیده می‌شود تا بافتی نازک، لایه‌ای و ابریشمی به دست آید؛ سپس این رشته‌ها به‌شکل گلوله‌های کوچک یا نوارهای فشرده درمی‌آیند.

امروزه پیشمانیه، به‌ویژه در شهر کوجائلی، نه‌تنها شیرینی‌ای محبوب، بلکه بخشی از میراث فرهنگی و هویت محلی این منطقه محسوب می‌شود؛ همچنین، اغلب در جشن‌ها و مناسبت‌های خاص یا به‌عنوان سوغاتی مورداستفاده قرار می‌گیرد.

زرده (Zerde)

زرده از دسرهای سنتی ترکیه است که در منطقه آناتولی و استان‌هایی مانند قونیه، ادیرنه و غازی‌آنتپ تهیه می‌شود. این دسر شباهت زیادی به شله‌زرد دارد و به‌دلیل رنگ زرد، که از زعفران و در برخی مناطق از زردچوبه به‌دست می‌آید، به‌عنوان نمادی از شادی و جشن شناخته می‌شود و معمولا در مراسم‌هایی مانند عروسی‌، تولد و اعیاد مذهبی سرو می‌شود.

زرده از ترکیب برنج، آب، شکر، زعفران، گلاب و نشاسته تهیه می‌شود و در انتهای پخت، با مغزهایی مانند پسته، فندق، کشمش یا دانه‌های انار تزیین می‌شود. زرده در برخی از مناطق، به‌صورت لایه‌ای با دسر سوتلاچ ترکیب می‌شود؛ به این صورت که ابتدا لایه‌ای از سوتلاچ در ظرف ریخته می‌شود و پس‌از خنک شدن، لایه‌ای زرده روی آن قرار می‌گیرد. این ترکیب دوگانه، که به آن آستارلی سوتلاچ گفته می‌شود، در مناسبت‌های خاص و سفره‌های افطار محبوبیت دارد.

جزریه (Cezerye)

جزریه از دسرهای خاص جنوب ترکیه، به‌ویژه شهر مرسین (Mersin)، است. نام این دسر از واژه عربی جزر به معنای هویج گرفته شده است و طعم و بافت آن، میان حلوا و شیرینی‌های خشک قرار می‌گیرد. جزریه بیشتر در مناطق مدیترانه‌ای ترکیه پخته می‌شود و معمولا در مراسم‌ها و مهمانی‌ها یا به‌عنوان سوغات محلی عرضه می‌شود.

مواد اصلی تشکیل دهنده جزریه، هویج رنده‌شده، شکر، گردو یا فندق، دارچین و گاهی پودر نارگیل است. هویج‌ها در شکر و ادویه پخته می‌شوند تا به حالتی نرم و چسبنده برسند؛ سپس با مغزها ترکیب می‌شوند و به‌شکل لایه‌ای فشرده در قالب پهن می‌شوند. پس‌از خنک شدن، به قطعات کوچک بریده می‌شود و برای جلوگیری از چسبندگی، در پودر نارگیل یا نشاسته غلتانده می‌شود.

گولاچ (Gullac)

گولاچ از دسرهای سنتی ترکیه است که در سفره‌ افطار سرو می‌شود. برخلاف بسیاری از دسرهای ترکیه که بافتی متراکم دارند، گولاچ بافتی سبک، نرم و لطیف دارد که آن را به دسری مناسب برای افطار تبدیل کرده است. ریشه این دسر به دوره عثمانی بازمی‌گردد و نام آن، برگرفته از واژه گل است که به لطافت بافت آن اشاره دارد.

ترکیب اصلی گولاچ از ورقه‌های نازکی تشکیل شده است که از نشاسته ذرت و آرد گندم تهیه می‌شوند و به‌صورت ‌لایه‌لایه در شیر گرم شیرین‌شده و گلاب، خیسانده می‌شوند. این ورقه‌های لایه‌لایه در ظرف چیده می‌شوند و بین آن‌ها مغزهایی مانند گردو یا پسته قرار می‌گیرد. پس‌از اتمام لایه‌ها، سطح دسر با مغزهای بیشتر، دانه‌های انار یا میوه‌ تازه تزیین می‌شود.

گولاچ به‌صورت سرد سرو می‌شود و به‌دلیل سادگی و طعم لطیفش، هم در مهمانی‌ها و هم در وعده‌های خانگی، محبوبیت دارد. برخی از انواع گولاچ با افزودن شکلات، بستنی یا میوه نیز تهیه می‌شود؛ اما نسخه سنتی آن همچنان پرطرف‌دارترین نوع این دسر است.

آیوا تاتلیسی (Ayva Tatlisi)

آیوا تاتلیسی از دسرهای سنتی ترکیه است که از میوه‌ به تهیه می‌شود و بیشتر در فصل پاییز و زمستان رواج دارد. این دسر معمولا در خانه‌ها، رستوران‌ها، مهمانی‌ها و در مناسبت‌های رسمی مانند شب سال نو یا افطاری‌ها تهیه می‌شود.

برای آماده‌سازی دسر آیوا تاتلیسی، میوه به به‌صورت نیمه بریده می‌شود و هسته‌های آن خارج می‌گردد؛ سپس در ترکیبی از آب، شکر، میخک و دارچین به‌آرامی پخته می‌شود تا گوشت میوه نرم، شیرین و رنگ آن قرمز شود. پس‌از پخت، داخل هر نیمه‌ با خامه غلیظ (قیماق)، گردو یا پسته پر می‌شود و دسر به‌صورت سرد یا در دمای محیط، سرو می‌شود. آیوا تاتلیسی نه‌تنها ازنظر طعم، بلکه ازنظر ارزش غذایی نیز موردتوجه است. میوه به سرشار از فیبر، ویتامین C و ترکیبات آنتی‌اکسیدانی است.

شکرپاره (Sekerpare)

شکرپاره از دیگر معروف‌ترین دسرهای ترکیه است که بافت لطیف و شیرینی ملایمی دارد. مواد تشکیل‌دهنده شکرپاره آرد، کره یا مارگارین، تخم‌مرغ، شکر و آرد سمولینا است. خمیر آماده‌شده با مواد اولیه به‌صورت گلوله‌های یکدست در سینی چیده می‌شود و اغلب با یک عدد بادام یا فندق، تزیین می‌شود.

پس‌از پخت شیرینی شکرپاره در فر، شربت گرم روی آن ریخته می‌شود تا جذب بافت شود و دسر حالت مرطوب و لطیفی پیدا کند. مدل‌های متنوع شکرپاره با طعم هل، پوست پرتقال یا اسانس لیمو در مناطق مختلف ترکیه وجود دارد.

کیک روانی (Revani Cake)

کیک روانی از دسرهای ترکیه است که بیشتر در ماه رمضان، عیدها و مهمانی‌ها تهیه می‌شود. برای تهیه این کیک، از تخم‌مرغ، شکر، ماست، روغن، آرد سفید و آرد سمولینا استفاده می‌شود. پس‌از پخت، روی کیک شربت گرم ریخته می‌شود تا کاملا جذب بافت آن شود. شربت معمولا از ترکیب آب، شکر و کمی آبلیمو تهیه می‌شود.

کیک روانی اغلب با پودر نارگیل، پسته خردشده یا پوست لیمو تزیین می‌شود. این دسر به‌دلیل ترکیب ساده و طرز تهیه آسان، در بسیاری از خانه‌ها و قنادی‌های ترکیه پخته می‌شود و کنار چای یا قهوه سرو می‌شود.

حلوای ارده (Tahini Halva)

حلوای ارده از دسرهای سنتی ترکی است که بافتی متراکم و کنجدی دارد. این حلوا از ترکیب ارده، شکر و مغز پسته تهیه می‌شود.

برای درست کردن حلوای ارده، شربتی از شکر و آب تا دمای مشخصی حرارت داده می‌شود و سپس به ارده اضافه می‌شود. در برخی دستورها، از مواد افزودنی مانند عصاره وانیل یا اسید سیتریک برای بهبود طعم و بافت، استفاده می‌شود. پس‌از ترکیب مواد، مخلوط به‌سرعت در قالب ریخته می‌شود و پس‌از سرد شدن، به قطعات کوچک برش داد می‌شود. این دسر به‌دلیل استفاده از کنجد، منبع خوبی از پروتئین، کلسیم و چربی‌های مفید است.

حلوای ارده در ترکیه نه‌تنها به‌عنوان دسر، بلکه به‌عنوان میان‌وعده‌ای مغذی نیز مصرف می‌شود؛ همچنین، در برخی از رستوران‌ها، نوعی حلوای ارده پخته‌شده در فر با نام Firinda Tahin Helvasi سرو می‌شود که بافتی نرم دارد و با مغز آجیل‌های مختلف تزیین می‌شود.

تاووک گوکسو (Tavuk Gogsu)

تاووک گوگسو از دسرهای سنتی و خاص ترکیه است که با ترکیبی غیرمعمول از سینه مرغ و شیر تهیه می‌شود؛ اما نتیجه نهایی آن برخلاف تصور، شیرین، لطیف و بدون طعم گوشت است. این دسر در دوره امپراتوری عثمانی به‌عنوان خوراکی مخصوص امپراتوران در کاخ توپکاپی سرو می‌شد.

برای تهیه دسر تاووک گوگسو، سینه مرغ پس‌از پخت کامل، ریش‌ریش می‌شود و به مخلوطی از شیر، شکر، آرد برنج یا نشاسته و وانیل یا صمغ اضافه می‌شود. به مخلوط به‌صورت یکنواخت حرارت داده می‌شود تا به بافتی غلیظ، کش‌دار و نرم برسد؛ سپس در قالب ریخته می‌شود و پس‌از سرد شدن، با پودر دارچین یا پسته خردشده تزیین می‌شود.

دوندورما (بستنی ترکی) (Dondurma)

دوندورما نام بستنی سنتی ترکیه‌ای است که به‌دلیل بافت کش‌دار و چسبنده‌اش، با انواع معمول بستنی تفاوت دارد. این دسر ریشه در شهر ماراش دارد و به همین دلیل در بسیاری از منابع، با عنوان بستنی ماراش نیز شناخته می‌شود.

برای تهیه دوندورما، ترکیبی از شیر، شکر، سالپ و صمغ مصطکی با حرکاتی کششی و مداوم هم زده می‌شود و به‌تدریج سرد می‌شود تا بافتی کش‌دار، سفت و انعطاف‌پذیر ایجاد شود. در روش سنتی، این بستنی آن‌قدر غلیظ است که با چاقو بریده می‌شود و حتی می‌توان آن را با چنگال خورد.

فروشندگان دوندورما، به‌ویژه در مناطق توریستی، اجرای نمایشی و شوخی‌های جذابی هنگام سرو بستنی انجام می‌دهند که به یکی از جاذبه‌های گردشگری ترکیه تبدیل شده است. دوندورما معمولا به‌صورت سنتی و ساده یا با طعم‌هایی مانند پسته، کاکائو یا وانیل تهیه و در قیف یا ظرف سرو می‌شود.

کازاندیبی (Kazandibi)

کازاندیبی از دیگر شیرینی‌های سنتی ترکی است. نام این دسر در زبان ترکی به معنای ته‌دیگ قابلمه است و به بخش زیرین آن اشاره دارد که در تماس با کف ظرف حرارت می‌بیند و به‌طور عمدی، حالت کاراملی و نیمه‌سوخته پیدا می‌کند. این لایه برشته‌، طعمی خاص و رایحه‌ای متفاوت به دسر می‌دهد که آن را از سایر دسرهای مشابه متمایز می‌کند.

کازاندیبی از ترکیب شیر، شکر، نشاسته و گاهی برنج آسیاب‌شده درست می‌شود. پس‌از آماده‌سازی مایع اولیه، آن را در سینی‌هایی با کف چرب یا شکرپاشی‌شده می‌ریزند و روی شعله یا در فر قرار می‌دهند تا لایه‌ زیرین طلایی شود. پس‌از سرد شدن، دسر به‌شکل ورقه‌ای برش می‌خورد و هنگام سرو، قسمت کاراملی در بالای ظرف قرار می‌گیرد.

حانیم گوبیی (Hanım gobegı)

حانیم گوبیی در زبان ترکی به ‌معنای ناف بانو است و این نام، به فرم گرد و فرورفته‌ وسط شیرینی اشاره دارد که شبیه ناف طراحی می‌شود. این دسر ازجمله شیرینی‌های سنتی ترکیه‌ است که در روغن سرخ می‌شود و سپس در شربت شیرین غوطه‌ور می‌شود.

خمیر شیرینی حانیم گوبیی از ترکیب آرد، ماست، تخم‌مرغ، آرد سمولینا، روغن و مقدار کمی وانیل تهیه می‌شود. از خمیر به‌دست‌آمده گلوله‌هایی کوچک درست می‌کنند که وسط هرکدام، با فشار انگشت به حالت فرورفته درمی‌آید. شیرینی‌ها پس‌از سرخ ‌شدن در روغن، بلافاصله در شربت گرم قرار داده می‌شوند تا کاملا شیرین و نرم شوند. بافت نهایی حانیم گوبیی، ترد در لایه بیرونی و لطیف در داخل است. این شیرینی در مناسبت‌های خانوادگی و مهمانی‌ها همراه چای یا قهوه سرو می‌شود.

هوشاف (Hosaf)

هوشاف از خوراکی‌های سنتی و ساده ترکیه است که از ترکیب میوه‌های خشک و شکر تهیه می‌شود؛ همچنین، بیشتر به‌صورت سرد و کنار غذا سرو می‌شود. این خوراک بیشتر از آنکه دسری مستقل باشد، نقش مکملی در سفره‌های سنتی دارد. در ماه رمضان، هوشاف جایگاه ویژه‌ای در سفره افطار دارد و اغلب در کنار غذاهایی مانند بورک سرو می‌شود تا طعم شیرینش با طعم شور بورک ترکیب شود و تعادل مناسبی ایجاد کند.

برای تهیه هوشاف، از میوه‌هایی مانند قیسی، انجیر، آلو بخارا و کشمش استفاده می‌شود. این میوه‌ها با آب و مقدار مشخصی شکر جوشانده می‌شوند تا کمی نرم شوند، اما همچنان بافت خود را حفظ کنند. پس‌از پخت، باید کاملا سرد شود و بهتر است چند ساعت در یخچال استراحت کند تا طعم میوه‌ها به‌طور کامل در آب حل شود.